Abstract
Risk taking channel in the monetary transmission is the channel which explains the relation between the low policy interest rates resulted from the too low CB policies pursued for a long period of time and bank risk taking behaviors. In this article, the existence of risk taking channel is examined over the period 2002-2018 by using yearly data and GMM method. The direct and distributional effects of bank characteristics on bank risk taking behavior are analyzed. Change in Non Performing Loans(NPL) Ratio is used as a risk indicator. Our findings show that when the interest rates fall below the benchmark rate, the risk taking behavior of banks do not change. In other words, results do not present evidence for the existence of risk taking channel in Turkey. So the monetary policies of CBTR do not change the risk taking behavior of banks. However, bank size and bank capital are the bank characteristics which affect the bank risk taking behavior and credit risk of banks. Additionally, following the literature saying that global financial factors should be taken into account in evaluating the risk taking channel in emerging markets, global financial measures are included to our analysis. Our findings show that global financial measures are significant in the risk taking behavior of Turkish banks.

Key words: Risk Taking Channel, Generalized Methods of Moments, Turkish Banking Sector, Global Liquidity Measues. JEL Codes: C23, E44, G21

---

Türkiye'de Risk Alma Kanalına İlişkin Bir Analiz

Ozet
Parasal aktarımda risk alma kanalı Merkez Bankalarının uzun süreli uyguladıkları para politikaları sonucu ortaya çıkan düşük faiz oranları ile bankaların risk alma davranışları arasındaki ilişkiyi anlatan kanaldır. Bu makalede, Türkiye'de risk alma kanalının varlığı 2002-2018 dönemi için banka bazında yıllık veri kullanarak GMM (General Methods of Moments) yöntemiyle araştırılmaktadır. Banka özelliklerinin risk alma davranışı üzerindeki hem doğrudan etkisi hem de dağıtımsal etkisi (distributional effect) analiz edilmektedir. Çalışma sonuçları bize risk göstergesi olarak Takibe Dönüşüm Oranındaki değişim dikkate alındığında, faiz oranları belli bir eşik seviyenin altına düştüğünde, bankaların risk alma davranışlarının değişmediğini göstermektedir. Başka bir deyişle, çalışma sonuçları analize konu dönemde Türkiye'de risk alma kanalının varlığına ilişkin kanıt sunamamaktadır. Dolayısıyla TCMB'nin para politikaları bankaların risk alma iştahlarını değiştirmemektedir. Bununla beraber, çalışma sonuçlarına göre banka özelliklerinden banka büyüklüğü ve sermaye yeterliliği bankaların risk alma davranışlarını ve kredi riskini etkilemektedir. İlave olarak, gelişmekte olan ülkelerin risk alma kanalları değerlendirilirken küresel finansal ölçütlerin de dikkate alınması gerektiğine ilişkin literatür takip edilerek küresel finansal ölçütler analize dahil edilmiştir. Çalışma bulgularımız, Türk bankalarının risk alma davranışlarında küresel likidite ölçütlerinin anlamlı olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler: Risk Alma Kanalı, Genelleştirilmiş Momentler Metodu, Türk Bankacılık Sektörü, Küresel Likidite Ölçütleri. JEL Kodları: C23, E44, G21